Hoe moet de-risking voor AML-compliance worden aangepakt?

De-risking kan worden gedefinieerd als de praktijk van het verminderen of elimineren van financiële blootstelling aan vermeende risico's, vaak door de banden met bepaalde klanten, markten of bedrijfsactiviteiten die als risicovol worden beschouwd, te verbreken.


De-risking kan ook schade toebrengen aan de financiële instelling zelf, wat kan leiden tot hoge boetes of reputatieschade, omdat klanten en toezichthouders vraagtekens kunnen zetten bij de toewijding van de instelling aan eerlijkheid en transparantie.

Is er een evenwichtigere manier om de-risking uit te voeren zonder de onbedoelde gevolgen? Laten we eens kijken hoe.

Wat is de regelgeving achter risicovermindering?

Voordat we ons gaan verdiepen in manieren om de-risking te optimaliseren, is het belangrijk om de achterliggende regelgeving te begrijpen.

In de EU is er geen regelgeving waarin de-risking wordt genoemd. De antiwitwasrichtlijn van de EU (AMLD6) gaat indirect in op de-risking door de richtlijnen aan te scherpen voor de manier waarop financiële instellingen klant- en transactiegerelateerde risico's beoordelen en beheren.
In 2022 zal de Europese Bankautoriteit (EBA) heeft een advies uitgebracht over de omvang en impact van risicovermindering in de EU in hun document EBA/Op/2022/01. Het document benadrukt de noodzaak van een evenwichtige, risicogebaseerde benadering van AML/CTF-maatregelen en dringt er bij financiële instellingen op aan om algemene uitsluitingen van klanten te vermijden en in plaats daarvan risico's per geval te beoordelen.

Vergelijkbare standpunten werden gedeeld door de Financial Action Task Force (FATF) in haar verklaring van 23 oktober 2014 over risicogebaseerde benadering en risicovermindering, en door de Wereldbank in haar World Bank De-Risking Report 2015 over correspondentbankieren.

In 2023, het Amerikaanse ministerie van Financiën heeft een strategie voor risicovermindering gepubliceerd. Het rapport, het eerste in zijn soort, onderzoekt het fenomeen van financiële instellingen die hun risico's verminderen, onderzoekt de onderliggende oorzaken en identificeert de groepen die er het meest door worden getroffen. Er worden ook belangrijke beleidsaanbevelingen gedaan om de negatieve gevolgen te beperken.

Hoe gebruik je een risicogebaseerde aanpak bij het de-risking?

Als het gaat om het afbouwen van risico's, zorgt een risicogebaseerde aanpak ervoor dat beslissingen worden genomen op basis van een objectieve beoordeling van individuele risico's en niet op basis van een breed, ongedifferentieerd beleid of aannames.

Door elk geval afzonderlijk te evalueren, kunnen instellingen proportionele risicobeperkende maatregelen implementeren, zoals verscherpt due diligence-onderzoek of uitsluiting van diensten, in plaats van over te gaan tot regelrechte uitsluiting. Deze aanpak sluit ook aan bij de verwachtingen van de regelgevers, die het belang benadrukken van risicobeheer zonder de toegang tot financiële diensten te ondermijnen.

Volg dit risicogebaseerde proces als je besluit om het risico van een klant te verlagen:


Als alle opties zijn overwogen, maar het risico nog steeds te hoog wordt geacht, kan de financiële instelling de relatie met de klant beëindigen.

Hoe documenteer je je beslissing om het de-risking

Het bijhouden van documentatie over risicobeslissingen is van cruciaal belang voor het waarborgen van transparantie en verantwoording, omdat hiermee wordt aangetoond dat beslissingen zijn genomen op basis van een grondige, op risico's gebaseerde analyse. Het biedt ook een duidelijk dossier voor beoordelingen door toezichthouders, audits of mogelijke juridische uitdagingen, waardoor de instelling beschermd wordt tegen toekomstige onderzoeken of geschillen.

Het maken van een spreadsheet om risicobeslissingen te registreren is een praktische manier om belangrijke informatie voor elke zaak te organiseren en bij te houden.
Er zijn ook belangrijke documenten die moeten worden opgeslagen in een map die gewijd is aan elke beslissing om het risico te verminderen. Deze documenten omvatten risicobeoordelingsrapporten, CDD-bestanden van de klant, interne beslissingslogboeken, communicatieverslagen met de klant en regelgevende rapporten.

Financiële instellingen moeten een gecentraliseerd systeem hebben voor het bijhouden van gegevens en moeten documentatie hebben die klaar is voor audits in het geval van inspecties door toezichthouders of interne audits.

Hoe medewerkers ondersteunen bij het afbouwen van risico's

Medewerkers van financiële instellingen, met name in de eerste verdedigingslinie, moeten worden ondersteund bij het omgaan met risicovermindering. Dit omvat:

Wat zijn de negatieve effecten van risicovermindering?

Als een algemene aanpak wordt gebruikt in plaats van een risicogebaseerde aanpak, kan risicovermindering leiden tot negatieve gevolgen die een grote impact kunnen hebben op onze wereld.

Personen en bedrijven die geen risico lopen omdat ze in een rechtsgebied met een hoog risico zijn geboren of wonen, kunnen de toegang tot essentiële financiële diensten verliezen, waardoor de economische en sociale ongelijkheid toeneemt. Ze kunnen zich wenden tot ongereguleerde of informele financiële kanalen, waardoor het algemene risico op witwassen, fraude en financiële criminaliteit toeneemt.

Slim de-risking: instellingen en klanten beschermen

Een algemene aanpak van risicovermindering heeft niet alleen maatschappelijke en economische gevolgen, maar kan ook leiden tot problemen voor de financiële instelling. Dit omvat boetes, reputatieschade en regelgevend toezicht.

Door hun middelen te richten op klanten, transacties en rechtsgebieden met een hoog risico kunnen financiële instellingen hun inspanningen effectiever inzetten en ervoor zorgen dat hun AML-raamwerken zowel veelomvattend als aanpasbaar zijn.

Deze aanpak helpt niet alleen bij het nauwkeuriger identificeren van potentiële bedreigingen, maar beperkt ook onnodige verstoringen van klanten met een laag risico en bevordert een duurzamer financieel ecosysteem.