Waarom is voetbal een aantrekkelijk doelwit voor het witwassen van geld?
Alleen al naar het WK hebben ongeveer 1 miljard mensen gekeken, waarmee het de meest bekeken sportwedstrijd ter wereld is.
Als gevolg daarvan is het een zeer winstgevende industrie die uit verschillende bronnen wordt gefinancierd. Door het ontbreken van strengere internationale anti-witwasvoorschriften in de sportsector hebben sommige investeerders met een minder dan legitieme achtergrond voetbalclubs kunnen financieren, vaak met de bedoeling bekendheid te verwerven en relaties met spelers aan te knopen.
Clubs aarzelen om vermeende witwasactiviteiten bekend te maken, omdat dit de reputatie van de sport zou kunnen schaden.
Door de grote geldstromen en de minimale toegangsdrempels is witwassen in deze sector eenvoudiger.
Hoe zijn voetbalclubs gebruikt om geld wit te wassen?
Overwaardering van spelers tijdens transacties: in 2013, Braziliaanse voetbalster Neymar van Santos naar Barcelona voor een bedrag van 57,1 miljoen euro. Later bleek echter dat de werkelijke waarde van de transfer veel hoger was, volgens sommige schattingen meer dan 80 miljoen euro. De transfer werd onderzocht op mogelijke witwaspraktijken en belastingfraude. Fc Barcelona en Santos kregen meerdere boetes en de zaak loopt nog steeds.
Beeldrechten van de speler: beeldrechten van spelers kunnen een legitieme bron van inkomsten zijn in het voetbal, maar ze kunnen ook worden misbruikt voor het witwassen van geld en andere financiële misdrijven. Een geval van witwassen en beeldrechten van spelers in het voetbal is het "Football Leaks"-schandaal. Hierbij werden vertrouwelijke documenten vrijgegeven over de zakelijke transacties van verschillende grote voetbalclubs en spelers, waaronder details over belastingontwijking en het witwassen van geld via beeldrechten.
Honoraria van agenten: door opgeblazen honoraria, complexere regelingen vanwege hun invloed en connecties binnen voetbalclubs spelen honoraria van agenten een belangrijke rol bij het witwassen van geld. Mino Raiola ontving een vergoeding van ongeveer 49 miljoen euro voor zijn betrokkenheid bij de transfer van Paul Pogba van Juventus naar Manchester United in 2016. Dit bedrag was naar verluidt het grootste dat ooit aan een agent is betaald bij een voetbaltransfer. De betaling zou in geen verhouding staan tot het werk dat Raiola voltooide, wat leidde tot zorgen over mogelijke witwaspraktijken.
Aankoop en verkoop van voetbalclubs: een voorbeeld is het geval van Leeds United dat werd gekocht door de controversiële zakenman Massimo Cellino in 2014. Cellino had een geschiedenis van juridische problemen en werd later in Italië veroordeeld voor belastingontduiking. Hij werd er ook van beschuldigd de club te gebruiken om geld wit te wassen en belastingen te ontduiken.
Verkoop van valse tickets: op 26 mei 2018 werd de UEFA Champions League finale gespeeld tussen Liverpool en Real Madrid. Naar verluidt werden duizenden fans getroffen door de verkoop van valse tickets verkocht tegen te hoge prijzen. Fans die voor deze valse tickets hadden betaald, werden bij de ingang van het stadion geweigerd en konden de wedstrijd niet bijwonen. De winsten uit deze verkoop zouden zijn witgewassen via een netwerk van lege vennootschappen en buitenlandse rekeningen.
Wat zijn de gevolgen van het witwassen van geld in het voetbal?
Hoe bestrijden voetbalorganisaties het witwassen van geld?
Voetbalorganisaties, zoals de FIFA en de UEFA, hebben verschillende maatregelen genomen om het witwassen van geld in het voetbal tegen te gaan. Hieronder volgen enkele van de manieren waarop zij dit probleem aanpakken:Verordeningen en richtsnoeren: De FIFA en de UEFA hebben regels en richtsnoeren opgesteld waaraan voetbalclubs en individuele personen zich moeten houden om het witwassen van geld te voorkomen. De vijfde AML-richtlijn was ook gericht op de sportsector, en verplicht de lidstaten van de EU bepaalde maatregelen te nemen. Deze omvatten een anti-witwasbeleid, KYC-procedures (know-your-customer), het bijhouden van registers en due diligence-controles van sponsors en andere zakenpartners.
De FIFA heeft in november 2005 een speciale taakgroep "For the Good of The Game" opgericht om uitdagingen voor de integriteit van het voetbal te onderzoeken en aan te pakken. Sindsdien heeft de groep het volgende beleid ingevoerd om voetbalgerelateerde corruptie en witwaspraktijken te bestrijden: Systeem voor vroegtijdige waarschuwing over gokactiviteiten (EWS), FIFA Club Licensing Rules, Players' Agents Regulations, Player Transfer Matching System (details zijn beschikbaar op de website van de FIFA), een clearinghouse voor voetbaltransfers dat werd opgericht na verschillende geruchtmakende corruptieschandalen bij de FIFA enkele jaren geleden.Financiële controle: Voetbalorganisaties hebben ook financiële controlesystemen opgezet om financiële transacties te volgen en verdachte activiteiten op te sporen. Deze systemen kunnen ongewone transactiepatronen of grote geldstortingen signaleren, die dan verder kunnen worden onderzocht. Frankrijk heeft bijvoorbeeld de Direction Nationale du Contrôle de Gestion (DNCG) opgericht om toezicht te houden op de financiële verrichtingen van zowel professionele als amateursportorganisaties. Voorts worden de 53 nationale bonden die bij de UEFA zijn aangesloten, gecontroleerd door een Europees fraudeopsporingssysteem dat ongebruikelijke wedpatronen tijdens binnenlandse wedstrijden en nationale bekerwedstrijden opspoort.
Samenwerking met wetshandhavingsinstanties: Voetbalorganisaties werken nauw samen met rechtshandhavingsinstanties om informatie te delen en samen te werken bij onderzoeken.
Sancties en straffen: Voetbalorganisaties hebben de bevoegdheid om sancties en straffen op te leggen aan clubs en personen die schuldig worden bevonden aan het witwassen van geld. Deze kunnen boetes, verboden en zelfs uitsluiting van wedstrijden omvatten.
Onderwijs en bewustmaking: Voetbalorganisaties bieden ook opleidings- en bewustmakingsprogramma's aan clubs en individuen om hen te helpen de risico's van witwassen te begrijpen en te voorkomen. Deze programma's gaan over onderwerpen als anti-witwasvoorschriften, financiële controle en due diligence-controles.
Wat is de toekomst van het witwassen van geld in het voetbal?
Bevestigde identiteitscontroles van de eigenaren, directeuren en ander belangrijk hoger personeel.
Het gebruik van forensische onafhankelijke accountants om de bron van de rijkdom van de eigenaar vast te stellen.
Databases controleren op politiek prominente personen(PEPs) voor internationale investeerders.
Controles uitvoeren met programma's voor informatie-uitwisseling over personen tegen wie een onderzoek loopt wegens fraude of corruptie, zowel nationaal als internationaal, met andere voetbalinstanties en met wetshandhavingsinstanties.
Ongewenste media internetopzoekingen naar personen, bedrijven en teams, met dien verstande dat de resultaten moeten worden geverifieerd.
Beleid inzake klokkenluiden moeten worden ingesteld ter bescherming van werknemers die vermoedens van witwassen zouden kunnen melden.
Het uitvoeren van ethische en eerlijke controles, waaronder bijeenkomsten met Amnesty International en Transparency International, en een persoonlijke ontmoeting met de mogelijke eigenaar.
Gezien het gebrek aan transparantie in de voetbalsector is het risico van corruptie bij voetbalclubs groot.
Hoewel een verbeterde AML-strategie witwassers kan afschrikken, is verder onderzoek hiernaar ook voor andere sportsectoren en andere bedrijfssectoren van cruciaal belang. Alles moet in het werk worden gesteld om ervoor te zorgen dat alleen geschikte en fatsoenlijke personen voetbalclubs bezitten en leiden.